26.11.2023 — W jednej rodzinie Bożej

„Chrystusowy Kościół i jego żywotność nie są dziełem ludzkiej aktywności, lecz owocem Boskiego obdarowania, a jego posłannictwo polega na służbie zbawieniu, czyli na urzeczywistnianiu wspólnoty człowieka z Bogiem i ludzi między sobą (…). Ta właśnie komunia Kościoła (…), stanowi ostateczną formę realizacji zbawczego planu Boga (…), a sama wspólnota z Bogiem jest zasadniczym celem Chrystusowego posłannictwa”. A. Czaja, Credo in Spiritum Vivificantem. Pneumatologiczna interpretacja Kościoła jako komunii w posoborowej teologii niemieckiej, Lublin 2003

Warto sobie zadać pytanie: dlaczego jestem w tym Kościele, w tej wspólnocie? Czy jestem tam, dlatego że „dobrze być gdzieś”, „z kimś się identyfikować”, „bo w grupie raźniej”? Czy też jestem tam dla Boga, któremu ufam bezgranicznie i wierzę, że stawia na mojej drodze ludzi, którzy zaprowadzą mnie do świętości? Człowiek nie jest w stanie kształtować się i żyć bez innych ludzi; potrzebuje wspólnoty, aby dojrzeć. Wobec niej definiuje swój indywidualizm, który jest bezcennym skarbem. Wspólnota pomaga ludziom trwać w jedności wiary, daje drogowskazy, ukazuje, jak ważne jest poczucie przynależności. Zrozumieć wspólnotę domu, rodziny czy Kościoła, to zobaczyć swoją indywidualną rolę i wyjątkowość w tejże wspólnocie. W rodzinie czasami nie umiemy się dogadać pomimo dobrych chęci. Jeśli ona rodzina ma być dobrze działającym organizmem, to każdy musi wiedzieć, jaką ma rolę i do czego został powołany. Podobnie we wspólnocie Kościoła. Zjednoczeni w sakramentach tworzymy wspólnotę różnych powołań prowadzących nas do świętości, do jedności z Bogiem. W rodzinie nauczmy się doceniać tę różnorodność, która pozwala na budowanie wspólnoty pełnej miłości, oddania i prawdy.

• Pomódl się za osobę, z którą Ci w Twojej rodzinnej wspólnocie najciężej.
• Pomódl się za osobę, z którą Ci we wspólnocie Kościoła najciężej.