Słowo Pasterza
Bóg wybrał sobie Izraelitów jako szczególną własność. Przełomowym momentem dziejów, na zawsze wyrytym w sercu każdego członka Narodu Wybranego, było wyjście z niewoli egipskiej, kiedy Pan objawił całą swoją moc. Następnie Bóg, jako najmądrzejszy Ojciec i Wychowawca, dał swojemu ludowi Prawo.
Dzisiejsze pierwsze czytanie to fragment Kodeksu świętości, który jest komplementarny z danym Mojżeszowi na Synaju Dekalogiem. Pan mówi bardzo wyraźnie: ,,Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz!”. ,,Święty” – po hebrajsku ,,kaddosz” – to dosłownie ,,inny”. Bóg jest inny, możemy powiedzieć językiem teologii – transcendentny, a więc wykraczający poza to wszystko, co widzimy, czy rozumiemy, przekraczający nasze ludzkie wartościowanie. On nie jest najlepszą częścią stworzonego przez siebie świata – On jest ponad wszystkim, choć zarazem z nieustanną miłością podtrzymuje wszystko, co istnieje. Taki Bóg był nieskończenie inny, niż bóstwa ludów poza Izraelem. I ten Bóg wymaga, aby także Jego lud był wyraźnie inny – święty. W tym kluczu możemy rozumieć wszystkie szczegółowe prawa i nakazy, które Bóg daje Izraelowi.
Kiedy w naszym życiu musimy dokonywać różnych wyborów moralnych, to chcąc być wiernymi Panu Bogu, wielokrotnie przekonujemy się o tym, że trudno nam znaleźć zrozumienie w mentalności świata. Chrześcijanin musi być święty, a więc inny. Ostateczną racją naszych decyzji musi być wiara w żywego, osobowego Boga, a nie taki czy inny prąd kultury.