Patroni
Święci Apostołowie Piotr i Paweł
Święci apostołowie Piotr i Paweł ponieśli śmierć męczeńską w Rzymie w latach 64-67, podczas prześladowania chrześcijan za czasów Nerona.
Św. Piotr został ukrzyżowany głową w dół, gdyż czuł się niegodny umierać jak Chrystus. Zginął na tzw. Cyrku Nerona. Obecnie znajduje się tam bazylika św. Piotra. Prowadzone badania archeologiczne w naszym wieku pozwoliły odkryć miejsce, w którym został pochowany św. Piotr Na cmentarzu przylegającym do starożytnego cyrku odnaleziono grecki napis PETR-ENI, który oznacza: Piotr jest tutaj.
Św. Paweł został ścięty w miejscu nazywanym dziś Tre Fontane, czyli Trzy Źródła. Według tradycji ścięta głowa apostoła spadła na ziemię i trzy razy się od niej odbiła. W tych miejscach wytrysnęły trzy źródła.
Bazylikę św. Pawła wybudowano poza murami starożytnego Rzymu, w miejscu, gdzie według tradycji rozstali się święci apostołowie Piotr i Paweł. Przy pożegnaniu św. Piotr miał powiedzieć do św. Pawła: Idź w pokoju mistrzu dobrych i przewodniku zbawienia sprawiedliwych.
Choć nie ma żadnej pewności, że Piotr i Paweł zginęli w tym samym roku, czy w tym samym dniu, to jednak już od początków III w. w dniu 29 czerwca oddawano cześć obu apostołom. W tym dniu odbywały się trzy niezależne celebracje liturgiczne: jedna, poświęcona Piotrowi, na wzgórzu Watykańskim, w świątyni św. Piotra, przy Via Aurelia – miejsce jego śmierci; druga, dedykowana Pawłowi, przy Via Ostiense w obecnej Bazylice św. Pawła; trzecia, gdzie wspominano obu apostołów, przy Via Appia w katakumbach św. Sebastiana.
Modlitwy liturgiczne tej uroczystości wskazują dzieła dokonane przez obu apostołów. Liturgia ukazuje ich jako tych, którzy dali Kościołowi podstawy chrześcijańskiej wiary. Piotr jako pierwszy wyznał wiarę w Chrystusa jako Syna Bożego i Mesjasza, oraz z nawróconych Izraelitów założył pierwszy Kościół. Paweł natomiast otrzymał łaskę jasnego rozumienia prawd wiary i stał się nauczycielem narodów pogańskich. Choć obdarzeni różnymi darami służyli Chrystusowi i zgromadzili w jednym Kościele wyznawców Chrystusa z różnych narodów.
Antyfona na wejście podkreśla życiodajne znaczenie ich męczeńskiej śmierci: Radujmy się w Panu w uroczystość apostołów Piotra i Pawła, którzy własną krwią użyźnili kościół, pili kielich Pański i stali się przyjaciółmi Boga. W uroczystość świętych apostołów i męczenników oddajemy cześć Chrystusowi za dzieła w nich i przez nich dokonane. W św. Piotrze i św. Pawle Bóg ukazuje wszystkim ludziom, także nam, swoją obecność i swoje oblicze, gdyż obaj są naśladowcami Chrystusa. W nich uobecnia się życie i śmierć Jezusa.